A PEIXEIRA

      A  nosa casa chegaba,

cargadiña coa cesta,

na sua cabeza erguida,

pa que dela non caese,

aquela  patela de mimbre

de mimbre  chea de peixe.

    Chegaba  a casa cediño,

non fose que xa hubese,

nesta nosa casa peixe,

antes de que ela viñese.

   Traía do mais barato,

ainda que  ninguén quixese, 

a aquela  pobre muller,

nos  tiñamos  que axudala

porque ela así  o merece.

     As veces xa nin diñeiro,

ela  non quería cobrar,

nos dabámoslle  patatas 

para ela cociñar.