A PEIXEIRA
A nosa casa chegaba, cargadiña coa cesta, na sua cabeza erguida, pa que dela non caese, aquela patela de mimbre de mimbre chea de peixe. Chegaba a casa cediño, non fose que xa hubese, nesta nosa casa peixe, antes de que ela viñese. Traía do mais barato, ainda que ninguén quixese, a aquela pobre muller, nos tiñamos que axudala porque ela así o merece. As veces xa nin diñeiro, ela non quería cobrar, nos dabámoslle patatas para ela cociñar.